“Er is het lege witte vlak van een stuk linnen. Je trekt een lijn van rechtsboven schuin naar het midden. Daarna kun je er niet meer omheen – die lijn dwingt tot nader kijken. Waarom is het links ervan zo anders dan rechts, ’t is toch maar een lijn? Laat dat genoeg zijn; zelfs een lijst zou jammer zijn, het doekformaat is immers voldoende begrenzing. Waar De Kort met minimale middelen maximaal effect wil bereiken, is dat een goed voorbeeld. Dat lukt niet altijd: soms zijn de schilderijen welhaast te vol en lijken ze te zeggen: zie dan toch wat ik wil dat je ziet. Voor hem is het een manier om het gevoel en de waardering voor het weinige, het subtiele te herwinnen. Wanneer echter de kijker merkt dat ie steeds weer terug moet kijken omdat de geringe ingrepen in het vlak doen bespiegelen en associaties oproepen, is het goed. De Kort werkt uitsluitend met olieverf, want, zo zegt hij, dat dwingt mij tot langzaam en afgewogen werken. Welnu kijker, kijk langzaam en weeg af.”

Peter van Meel


Huub de Kort